Ik was een van die velen die nodig waren om er die epidemie van te maken. Dat geeft dan wel een goed gevoel – dat je daar aan bijdraagt. Maar voor de rest is griep écht niet fijn.
Het begint met het stadium dat niemand, inclusief jijzelf, 't serieus neemt: wat snotteren en een zere keel, gaat wel weer over. Je moddert nog even door. En terwijl iedereen allang gewend is aan jouw geproest, slaat het echte virus toe en word je gereduceerd tot een pijnlijke homp slapperige gelei in een omhulsel. Er loopt water uit je ogen, snot uit je neus, zweet uit je poriën maar niets is zo erg als die weke, zwakmakende massa die nog lekker binnen in je kookt. Je doet echt helemaal niets meer. En het allerergste is dat niemand, niemand daarop rekent – bij een moeder.
Toen ik tot griepmoes vermalen werd door dat zogenaamde milde virus was het eerste wat ik te horen kreeg: “ Ja, dan had je de griepprik maar moeten nemen toen die aangeboden werd…”. Alsof ik wat had aan een eigen schuld dikke bult gevoel! Ik wilde gewoon TLC ( het mooiste doktersvoorschrift ooit in Engeland gezien Tender Loving Care). Terwijl ik mij nog een keer naar mijn werk sleepte zei iedereen daar: “Owaahh! Wat zie jij er slecht uit zeg!” en nadat de paracetamol uitgewerkt was kon ik daar ook niet meer tegen. Terwijl ik in mijn bed lag, zetten mijn kinderen het hele huis op de kop, slompte ik mij weer uit bed en moest orde op zaken stellen. Zij keken mij aan met een blik die zei: Duhuh Wie Gaat Er Dan Ook Midden Op De Dag In Bed Liggen?!
Toen ik mijn man later belde in de hoop op TLC was hij nog heel druk maar hij kwam straks wel naar huis. “Ben jij thuis dan?” vroeg hij. Na mijn vraag waar hij dacht dat ik anders zou zijn was het lang stil en sprak hij: “……Ooh ja,…. jij bent ziek hè?!...”. Ook ging het gezin er vanuit dat ik prima de maaltijd kon koken – ik had toch nog niet zoveel gedaan die dag? Toen er voor de zoveelste keer met bord op schoot voor de tv gegeten mocht worden verbaasde de jongste zich door uit te roepen: “Alwéér ?”. En op mijn vraag of mijn zoon nog ging bedenken om een keer wat schoons aan te trekken kwam het weerwoord dat ik dan wel moest zorgen dat ik de was deed.
Maar de wasmachine draait en ik heb nog nooit met zo veel plezier de afwas gedaan. Ik voel gewoon dat de pap verdwijnt en dat de energie weer per uur toeneemt. Ik gun helemaal niemand de griep maar het lijkt mij wel het beste voor iedereen dat het Rijksvaccinatieprogramma als volgt gewijzigd wordt: verplicht voor moeders, vaders en kinderen voorlopig uitgesloten.
