Mooserviertjes

Die groene fles met dat oranje etiket. Die zal nooit meer hetzelfde zijn. Zij was al bijzonder maar nu zal er geen andere fles meer aan haar kunnen tippen.

Ik zou al eens eerder een mooi verhaal schrijven - ook over deze fles. Dit naar aanleiding van een skivakantie met nog drie dames in St. Anton. Wij Mooserviertjes, welke benaming exact de lading dekt van het enorme feest dat wij daar gevierd hebben met z'n vieren, en dan met name in de Mooserwirt (de bekendste apres-ski van St.Anton in Oostenrijk), kwamen al eerder in aanraking met die fles. Maar over die vakantie was toen zoveel te vertellen dat ik in mijn euforie geen keus kon maken. Het in één enkel verhaal opschrijven had teniet gedaan aan de werkelijke magie en harmonie in plezier maken van dit viertal en onder andere die beruchte fles.

Maar nu moet het er toch van komen. Wij gingen een dagje naar het Dolfinarium. Dit behoeft enige uitleg want welke rechtgeaarde volwassen vrouw zou nou op een willekeurige maandag naar het Dolfinarium willen gaan. Wij. Nou, niet echt natuurlijk maar eigenlijk wel. In die eerder genoemde Mooserwirt kun je beter niet altijd de waarheid over jezelf vrijgeven en dus aan die willekeurige aanbieder van een glaasje uit de groene fles net zo goed vertellen dat je op een bedrijfsuitje van het Dolfinarium bent. Zo gedacht zo gedaan en dit is weer zijn eigen leven gaan leiden.
Wij hadden Flipper werkelijk bekeken ter ere van onze Mooserviertjes-reünie als het niet zo snikheet was geweest en wij afgelopen maandag naar Noordwijk trokken. Onderweg stopten wij langs de A1 voor een hoognodige plas van onze dompteur dolfijnen en die vrouw met dat droge haar (van de hele dag trucage in dat dolfijnenbad). En ja, al was ondergetekende op weg naar Ooostenrijk de Roelientje, u weet wel die zorgzaamste van Gooise Vrouwen, door een meegnomen mandje proviand, had nu onze dompteur koffie mee. Omhoog klauterend met bevallige slippertjes en een handdoek zochten wij een plekje in de schaduw op het taluud bij het benzinestation.
En toen kwam Die Groene Fles met het Oranje Etiket. Niks bakkie leut - gekoelde bubbels in koud gehouden glaasjes en ook nog heerlijke aardbeientaartjes. Terwijl half Bulgarije met ontbloot bovenlijf ons naast de vrachtwagen gade sloeg, proostten wij op Lang Leve de Mooserviertjes. Terwijl half Bulgarije zich stond te verbazen dat zij net nog in een eindeloze file van chagrijnige, oververhitte automobilisten stonden en nu vier vrouwen in de schaduw de bloemetjes buiten aan het zetten waren, hapten wij in ons taartje en haalden winterse herinneringen op. Terwijl zij zich nogmaals eerst hun blote hoofd en toen hun buik krabden, lieten wij de langs de snelweg het mouserende goud de kelen smeren om de hele dag eindeloos door te kunnen kakelen.

Je hebt soms van die dingen - je kan er niet naar kijken of aan denken zonder een blije bubbelende gedachte in je hoofd te krijgen en direct een brede glimlach om je lippen. Ik zal nooit meer zonder dit geweldige, gelukkig makende cadeautje van binnen kunnen kijken naar een fles Veuve Clicquot - waarvoor dank!