BH'er zonder goede voornemens

In het kleine dorp waar ik woon, ben je al gauw een BH’er. Om privacygevoelige gegevens kan ik u de dorpsnaam niet nader uitspellen maar het staat voor Bekende H….naar. Doordat ik getrouwd ben met de lokale dokter is de BH-status voor mij een feit. Temeer nog omdat ik ook werk in zijn praktijk. Dat heeft zijn nadelen, die ik u zal besparen, maar ook zeker voordelen. Als wij op vakantie gaan, neem ik de dag ervoor gewoon vrij: volledig zijn belang – baas verzorgd op reis. Als ik graag een cursus wil doen, regel ik die: vestzak-broekzak. Om heel professioneel over te komen heb ik ooit besloten mijn functie als praktijkverpleegkundige uit te voeren onder mijn meisjesnaam. Je wilt toch ook zelf iets zijn en niet alleen aanhangsel van lijken, zoals dé kinderen van de dokter, dé boerderij van de dokter, dé hond van de dokter, etc.

Op een willekeurige morgen zag ik een meneer met, om het maar beleefd te zeggen, een laag snapvermogen op mijn spreekuur. Terwijl ik mijn uiterste best deed hem iets uit te leggen over de medicatie voor zijn suikerziekte, wat al niet meeviel, werd dit ernstig lastig doordat hij mij persoonlijke vragen tussendoor bleef stellen.
“Bint dat oe kinder?” wijzend op de foto op mijn bureau.
“Ja, dat zijn onze kinderen.”
“Oh, ie heb er drie?”
Dat leek mij vanwege de foto duidelijk en ik overwoog even een naar verhaal te beginnen over Jantje die er niet op stond omdat...
“Woon ie ook in ’t dorp?”
“Ja, ik woon ook in het dorp.”
“Ah, woon ie in de nieuwbouw?”
Het begon mij te dagen dat mijn sterrenstatus als BH’er deze man niet had bereikt en ik ging hem helpen: “Jaha, ik woon op de boerderij, bij de dokter…”.
“Aoah, ... ben ie sien dochter?”
U begrijpt het: ik heb direct al mijn goede voornemens laten varen, eet en drink er lustig op los en ga als jonge blom weer door het leven.