Huize Pennevreugd is een feit

Hier is hij dan - mijn eigen blog. Huize Pennevreugd is een feit. Het is nog wel wennen. Eerlijk gezegd schrijf ik hier wel maar heb ik geen idee wat ik precies aan het doen ben. Moest een domeinnaam kiezen en om het toch wat veilig te laten voelen heb ik er maar 'Huize' van gemaakt. Dat Pennevreugd was wel makkelijk. Daar gaat het tenslotte om. Je hebt plezier in schrijven en dan wil je wat. Al een paar jaar reisverslagen geschreven en nu dan toch maar eens wat vaker mijn gedachten op papier gezet.
Mijn goede voornemen op 1 januari dit jaar was elke week te schrijven, gewoon voor mezelf. Maar dat werkt niet. Ten eerste blijkt elke week niet altijd haalbaar maar ook dat gewoon voor jezelf is lastig. Je wil tóch eigenlijk wel graag dat iemand leest wat je schrijft. En om nou iedereen die ik ken dan maar een column te mailen en te zeggen: "Kijk, heb ik geschreven.., moet je lezen!" dat voelt toch wel wat protserig. Mijn vader, zelf ook lid van de Pennevreugdjes, is natuurlijk een lezer. En ook mijn compagnon van Uitgeverij De Bezige Wij van de reisverslagen, geen Pennevreugdje maar meer een Penselen- en Fotovreugdje, doet trouw haar best. Tot ik een vriend sprak die mij aanmoedigde een blog te maken - konden geïnteresseerden de columns lezen. En, nog belangrijker, wie dit niet wilde hoefde zich niet verplicht te voelen door zo'n dwingende mail van mij. Hij had makkelijk praten, Vriend Gadgets-ik-heb-ze-allemaal-en-weet-ook-nog-hoe-ze-werken. Een blog maken? Ik ben altijd heel blij met alle hulp die ik krijg als mijn computer ook maar iets doet wat ik niet begrijp. En dat is nogal wat, en nogal eens. Maar met vier columns opgeslagen in Word heb ik het toch gewaagd. Als het er niet uit ziet als u gewend bent, mij is beloofd dat ik alles nog kan wijzigen. Voorlopig lijkt Huize Pennevreugd een feit.