Lente

Ik moet er niet aan denken om in een tropisch oord te wonen waar de zomer nauwelijks verschilt van de winter. Daar waar de temperatuur in juni nauwelijks vijf graden scheelt met bijvoorbeeld januari. Of waar een paar lokale buien bepaalt of het tot een winter- dan wel zomerdag gerekend moet worden.

Ik ben namelijk een echt winterkind. Ten eerste ben ik in edcember jarig en eet ik het liefst boerenkool met worst, spek en jus. Schaatsen, skieën, sleeën – allemaal leuk. Na een lange winterwandeling voor de open haard zitten is ook goed. En wat is er nou knusser dan dat het vier uur ’s middags al donker is? Gordijnen dicht, kaarsjes aan en met z’n allen een spelletje doen aan de keukentafel. Buiten waait en sneeuwt het, binnen is het warm en behaaglijk. Ja, zelfs die kale bomen, de bevroren stoppelvelden en dat waterige zonnetje maken samen een prachtig uitzicht vanuit mijn raam.

En toch, toch komt aan dat fijne wintergevoel een eind en wil je graag eens wat anders. Net zoals je na een lange, lome zomer toe bent aan je herfstkleren: laarzen, lang wollen vest, spijkerbroek. Regen, wind, vallende bladeren, ja, alles is dan eigenlijk goed.
Maar de overgang van winter naar lente is toch wel de mooiste van alle seizoensovergangen. Je vergist je eerst nog wel eens. Je kijkt al een paar weken lonkend naar die fleurige bloes en dat leuke dunne vestje. Maar ook al scheen de zon, bleek het toch nog wel wat kippevellerig toen ik het vorige week naar mijn werk aandeed. En dat oppotten van die lentebloeiers had ik ook beter nog kunnen laten want na herhaalde nachtvorst vrees ik voor hun leven.

Maar vandaag, vandaag is het zo ver. Ik weet het zeker. Martin Bril had zijn eigen meetmoment: Rokjesdag. Zover is het nog lang niet Meneer Bril, we houden het voor u in de gaten. Maar lente – dat is het. Ik trof op één dag maar liefst drie lentegraadmeters. Ik ontdekte de eerste gele bloem in de Forsythia, zag de eerste kievieten boven het weiland baltsen en heb mijn eerste was buiten aan de droogmolen gehangen. Dat laatste is toch wel mijn rokjesmoment. Ik verheug mij zeer op de krakerige, frisse geur van mijn schoongewassen en aan de buitenlucht gedroogde dekbed waar ik vanavond onder mag kruipen. Weg met die wasdroger, zet ‘m op Lente!